προκατασείω

Α

(κυριολ. και μτφ.) κλονίζω εκ τών προτέρων («προκατασείειν τὰς γνώμας τῷ φόβω», Λιβάν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κατασείω «σείω δυνατά, κλονίζω»].